Κυριακή 29 Νοεμβρίου 2009

Στη Μαρία Φιλιππάτου αντίδωρον ευγνωμοσύνης

Στη Μαρία Φιλιππάτου

Το Αντί-δωρον για όσα πρόσφερε
στις ψυχές μας και στην περιοχή μας


«Εάν τε γαρ ζώμεν, τω Κυρίω ζώμεν,
εάν τε αποθνήσκωμεν, τω Κυρίω αποθνήσκομεν,
εάν τε ουν ζώμεν εάν τε αποθνήσκωμεν,
του Κυρίου εσμέν»
(Ρωμ. ΙΔ΄ 8)

Η αείμνηστος αδελφή μας Μαρία Φιλιππάτου ζούσε για τον Κύριο, εργαζόταν στο έργο του Κυρίου και εξεδήμησε προς Κύριον.
Αυτό το τρίπτυχο χαρακτήριζε τη ζωή της. Γι’ αυτό κινήθηκε πέρα από τα συνήθη μέτρα.

* Σε μια κοινωνία όπου κυριαρχεί η μετριότητα, ξεχώριζε με τα χαρίσματα και τις αρετές της.
* Σε μια εποχή όπου επικρατεί ο συμβιβασμός και ο συσχηματισμός, διέφερε με την αρχοντιά του ορθοδόξου ήθους της.
* Σε έναν κόσμο που βασιλεύει ο εγωκεντρισμός και η ιδιοτέλεια ακτινοβολούσε με το φως της αγάπης και της καλωσύνης της.

Δεν ήταν ένας τυχαίος άνθρωπος, γιατί είδε τη ζωή της όχι ως ανάπαυση και απόλαυση, αλλά ως ανάβαση και αγώνα. Ο Χριστός που ζούσε μέσα της γινόταν το μόνιμο και αδιάκοπο κίνητρο για εργασία πνευματική, για έργα ιεραποστολής και πολύμορφης χριστιανικής αγάπης.

Ο Χριστός και η δόξα Του ήταν το ύψιστο αγαθό, το θεμέλιο της ζωής της. Ακολουθούσε και εμπνεόταν από το παράδειγμα του π. Ευσεβίου, που βίωνε το σύνθημα «όλα για τη δόξα του Χριστού». Ήταν παντού ταπεινή και αθόρυβη η παρουσία της, αλλά αισθητή. Αγαπούσε την αφάνεια, αλλά όλοι την συμβουλεύονταν. Δεν έστεργε ούτε στον οφειλόμενο έπαινο. «Παν δώρημα» έλεγε, «άνωθεν εστιν». Βασική της επιδίωξη ήταν η ταπεινή διακονία, η εσωτερική καλλιέργεια, η ενάρετη ζωή προς δόξαν Θεού. Αν η δόξα του Θεού ήταν ο στόχος της, αφετηρία ήταν η αγάπη. Μοίρασε γενναιόδωρα τον εαυτό της με την κάθε ψυχή, όπως ο Χριστός μοιράζεται τον εαυτό του και την αγάπη του μέσα στην Εκκλησία.

Η αγάπη ως ενότητα και μοίρασμα ζωής έχει πρότυπο την Αγία Τριάδα. Εικόνα αυτής της αγάπης έγινε η αοίδιμος αδελφή μας:

Ενίσχυε και ανόρθωνε παραλελυμένα γόνατα.
Στήριζε οργωμένες από το αλέτρι του πόνου καρδιές.
Έχαιρε μετά χαιρόντων και έκλαιε μετά κλαιόντων.

Άνθρωποι που ζουν με αγάπη και για τη δόξα του Θεού αφήνουν πίσω τους έργο και παράδειγμα. Έργο ιεραποστολής αξιοζήλευτο και παράδειγμα πνευματικής ζωής αξιομίμητο παρουσιάζει η μακαριστή Μαρία Φιλιππάτου.

Με πολύ λίγα λόγια η διαδρομή της ζωής της

Γεννήθηκε από ευσεβείς γονείς (Θεόδωρον και Θεοδοσίαν) το 1925 και μεγάλωσε σε πολύτεκνη οικογένεια, από την οποίαν δεν έλειψαν οι δοκιμασίες. Το 1935 πεθαίνει ο πατέρας και την περίοδο της Κατοχής πεθαίνει η μητέρα. Η οικογένεια κρατήθηκε χάρη στην ενότητα των πέντε παιδιών και χάρη στην στήριξη που έδωσε ο αείμνηστος π. Γερβάσιος που ήταν ο πνευματικός τους πατέρας. Το 1946 έλαβε το πτυχίο διδασκάλισσας από την Αρσάκειο Ακαδημία Πατρών. Τον ίδιο χρόνο η θεία Πρόνοια έστειλε στη ζωή της τον αναμορφωτή των Πατρών, τον αείμνηστο π. Χριστόδουλο Παπαγιάννη, στον οποίο άρχισε να εξομολογείται.
Μετά απ’ αυτό ξεδιπλώνει τα χαρίσματά της και τις αρετές της και προσφέρει ανεκτίμητες υπηρεσίες στο πνευματικό έργο που επιτελεί στην περιοχή μας η Χριστιανική Εστία Πατρών. Η μακαριστή Μαρία Φιλιππάτου γίνεται η πρώτη υπεύθυνη της ΧΟΕΝ (τομέας εργαζομένων νεανίδων).

Φθάνουμε στο 1951 που ξεκίνησε τη σταδιοδρομία της ως εκπαιδευτικός και παιδαγωγός από τα ηρωικά χώματα της Μακεδονίας. Διορίστηκε στο χωριό Λυγερή Κοζάνης, όπου υπηρέτησε επί πενταετία και έφερε το μήνυμα του Χριστού στις διψασμένες ψυχές της Μακεδονικής γης.

Από το 1956 και μέχρι το 1987 υπηρετεί σε σχολεία της πόλεως και της περιοχής των Πατρών. Από όπου πέρασε άφησε έντονα τα ίχνη μιας πιστής αλλά και δυναμικής διδασκάλισσας και διευθύντριας που αγαπούσε το καθήκον της προς τα παιδιά και τους συναδέλφους.

Από το ίδιος έτος (1956) με την ευλογία του π. Χριστοδούλου εντάσσεται στην αδελφότητα «ΕΛΠΙΣ», στην οποία παρέμεινε ενεργό-τακτικό μέλος μέχρι την έξοδόν της.
Επειδή εφλέγετο η ψυχή της να μεταδίδει την αλήθεια του Χριστού στους γύρω της και επειδή είχε χάρισμα οργανωτικό και ενέπνεε το σεβασμό και την εκτίμηση των συνεργατών της, ανέλαβε το φροντιστήριο και την ευθύνη των κύκλων του Σωτήρος, συντόνιζε τη διακίνηση του περιοδικού Ο ΣΩΤΗΡ, διοργάνωσε κατ΄ επανάληψιν εκθέσεις εργοχείρων και χριστιανικού βιβλίου και τέλος υπήρξε ενεργό μέλος της επιτροπής του εκπαιδευτικού και παιδαγωγικού συνεδρίου της Χριστιανικής Εστίας Πατρών.

Όλο αυτό το έργο ήταν καρπός αναγεννημένης ψυχής, εσωτερικής καλλιέργειας, καρπός αγάπης στον Κύριο και στους συνανθρώπους της. Αυτή η αγάπη την έκανε να αψηφά κόπους και θυσίες. Ο ζήλος και η εργατικότητά της ήταν παροιμιώδεις, όταν επρόκειτο να βοηθήσει σε εκδηλώσεις που αφορούσαν στους νέους. Η εκκλησία, έλεγε, δεν προδίδει ούτε εγκαταλείπει τα παιδιά της. Στις γιορτές πρόσφερε τις καλύτερες περιποιήσεις, για τις κατασκηνώσεις εξασφάλιζε το προσωπικό της κουζίνας και τους νυχτερινούς φύλακες, στο οικοτροφείο ήταν τύπος και υπογραμμός για τις οικοτρόφους που την έβλεπαν ως καταφυγή και παραμυθία. Ήταν η δεύτερη μάνα τους.

Και όταν ήρθε η ιδιαίτερη επίσκεψη της χάριτος του Θεού με την ασθένειά της, τόνιζε την υποταγή στο θέλημα του Θεού. Υπέμεινε αγόγγυστα και ε πολλή εγκαρτέρηση και υπήρξε αβαρής και ευγνώμων σε όσους τη νοσήλευαν. Και όταν ήρθε η ώρα της εξόδου απ΄ τη ζωή αυτή, ήταν έτοιμη και ειρηνική. Ο Κύριος της ζωής και το θανάτου την κάλεσε κοντά του, για να την αναπαύσει «εκ των κόπων αυτής» και για να συνεχίσει απ’ την ουράνια βασιλεία με τη θερμή προσευχή της να στηρίζει όλους μας για την επέκταση της Βασιλείας του Θεού, την οποία είχε τόσο αγαπήσει.

Εκ μέρους της Χριστιανικής Εστίας Πατρών εκφράζουμε τη βαθιά μας, εγκάρδια, απέραντη ευγνωμοσύνη για όσα πρόσφερε η αοίδιμος Μαρία Φιλιππάτου σε όλους τους τομείς του Χριστιανικού έργου. Η προσφορά της εκτείνεται στα 53 χρόνια και είναι ανεκτίμητη, αν σκεφτεί κανείς ότι η Χριστιανική Εστία δραστηριοποιείται στον αμπελώνα του Κυρίου επί 75 χρόνια.

Προσευχόμαστε στο Λατρευτό της Κύριο ημών Ιησού Χριστό – πρεσβείαις του Αγ. Αποστόλου Ανδρέου στην πόλη του οποίου έζησε και έδρασε - να είναι αιωνία η μνήμη της και το φωτεινό της παράδειγμα να το μιμηθούμε και να το συνεχίσουμε όλοι μας.

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!

Ηλίας Σκόνδρας

Δεν υπάρχουν σχόλια: